ΣΚΑΨΙΜΟ

Ανταλλαγμένες οι βρισιές
το σύρσιμο των φωνών μέσα μου
σαν φίδι που τυλίγεται στον λαιμό μου
κι αργώ να θυμηθώ
πως τον λαιμό της σφίγγει
...βραχνές οι αντιδράσεις μου...
Σκάβω λάκους κάτω από τα πόδια μου
πατάω σε τσιμέντο
μα σκόνη το αισθάνομαι
Και τα χείλη μας τα απομακρύνει η ατολμία μου
Πόσο σεβαστική θα 'θελα να 'ναι η σιωπή μου
Το άδειο μαξιλάρι είναι γεμάτο απ'το άρωμά της
Τα μικρά χεράκια της απόντα δεν είναι
Σφίγγουν στη φαντασία μου
στις δυό γροθιές τους τα μαλλιά μου
Λείπει,
μα είναι εδώ
Ας ασχοληθώ τώρα
με τους όμορφους κήπους μου
μέσα μου
για να της προσφέρω
τους ζωντανούς
καρπούς τους

Read more: http://www.myspace.com/diafanaproduction/blog?page=5#ixzz0xfrIEuh7